120-ԱՄԵԱՅ ԱՆՇԵՂ ՈՒՂԻՆ
Հ. Յ. Դաշնակցութեան ամուր
կազմակերպութիւնը
2 ԴԵԿՏԵՄԲԵՐԻ 2010
Կուսակցութեան գոյութիւնն անհրաժեշտ պայման է իր հերոսութեան եւ կուսակցութիւ
նն է, որ ստեղծում է վարիչ ու հերոս եւ ոչ հերոսն է վարիչը կուսակցութեան: Այս պարագան շատ բնորոշ է Դաշնակցութիւն կազմակերպութեան համար:
Կուսակցութեան գոյութիւնն անհրաժեշտ պայման է իր հերոսութեան եւ կուսակցութիւ
նն է, որ ստեղծում է վարիչ ու հերոս եւ ոչ հերոսն է վարիչը կուսակցութեան: Այս պարագան շատ բնորոշ է Դաշնակցութիւն կազմակերպութեան համար: Դաշնակցութիւնը հետամուտ է հայ ժողովրդի գերագոյն շահերի պաշտպանութեան: Դաշնակցականը պարտաւոր է զոհաբերել, որ հայ ժողովուրդը ապրել կարողանայ: Դաշնակցութիւնն այսպիսով մի ուրոյն բարոյական աշխարհ է, ուրոյն ըմբռնումներով ու բարքերով, որ ստեղծում ու սնուցանում է ինքնուրոյն տիպարներ:
Այստեղ ոչ թէ անձնական եւ նիւթական շահն է, որ կապում է մարդկանց, այլ բարոյական ուխտի նոյնութիւնն է, որ դարձնում է ընկեր եւ Ծրագիր-կանոնագրի միութիւնը՝ համընթաց: Կուսակցութեան անդամակցել, «դաշնակցական» կոչումն իրապէս ստանձնել իր վրայ նշանակում է աշխատել, որ ընկերային զօրաւոր ազդակը-Դաշնակցութիւնը-տեւականօրէն մնայ ուխտեալի կեանքում:
Այս պատճառով՝ անհատապաշտ մարդիկ դաշնակցական լինել չեն կարող: Կուսակցական մարդը իր ընկերների գործակցութեան մէջ է տեսնում իր մտածումի գործնական եւ իրական արժէքը եւ նրանց հաւաքական մտածումների մէջ իր անհատական կամքի պիտանիութիւնը:
Այս բարոյական մթնոլորտն անհրաժեշտ է դաշնակցականի կազմակերպչական գործի համար: Յատկանշելի է, որ կուսակցութեան ուժը զանգւածների մէջ չէ, այլ՝ զանգւածներ համախմբելու եւ պայքարի մղելու կարողութեան մէջ:
Այսպէս՝ անհրաժեշտ է, որ հայ ժողովուրդը իրօք ճանաչի Դաշնակցութիւնը՝ որպէս կազմակերպիչ ու վարիչ մեծ պայքարների, իբր հաւատարիմ բանակը հայ ժողովրդի, իբր գաղափարի անձնւէր եւ անշահախնդիր զինւորագրեալներ, եւ համակրանքի թանձր շերտով պատեն ՀՅԴ կազմակերպութիւնը:
ՆԻԿՈԼ ԱՂԲԱԼԵԱՆ
«ՄՏԱԾՈՒՄՆԵՐ ՀՅԴ ՄԱՍԻՆ» ԳՐՔԻՑ
«ԱԼԻՔ»
Posts
0 Պատգամ:
Post a Comment