Հոգեկան տւայտանքներ...
Դաւութօղլուն իրենց խորհրդարանում արձանագրութիւնների ներկայացումից մէկ օր անց ձեռքերը բարձրացրեց ու յանձնւելու նշաններ ցոյց տւեց. «Որեւէ յոյս չկայ, թէ հայ-թուրքական արձանագրութիւնները կը վաւերացւեն Թուրքիայի խորհրդարանում, եթէ դրական առաջընթաց չլինի Լեռնային Ղարաբաղի հակամարտութեան կարգաւորման հարցում»:
Այսպէս նա խօսեց «Ալ Ջազիրա» հեռուստաալիքին տւած հարցազրոյցում: Ի՞նչ զգացին մեր դիպլոմատներն այս յայտարարութիւնից յետոյ` դժւար է ասել, որովհետեւ նրանց ներկայ պահւածքը ամենամեծ ցանկութեան դէպքում էլ չի կարելի ադեկվատ համարել Դաւութօղլուի մտասեւեռմանը:
Յիշո՞ւմ էք, ժամանակին, Էրդողանը մի այսպիսի միտք արտայայտեց` Հայաստանը պէտք է ձգտի ձերբազատւել Սփիւռքի ազդեցութիւնից: Սերժ Սարգսեանն էլ անմիջապէս փորձ արեց իրականացնել դա: Նրա սփիւռքեան շրջագայութիւնը, որ զանազան մեկնաբանութիւնների առիթ տւեց, նաեւ շատ կողմերով համաշխարհային հանրութեանը ցուցադրեց մէկ ազգ մէկ պետութիւն լինելու հայութեան ձգտումը:
Յիշո՞ւմ էք, ժամանակին, Էրդողանը մի այսպիսի միտք արտայայտեց` Հայաստանը պէտք է ձգտի ձերբազատւել Սփիւռքի ազդեցութիւնից: Սերժ Սարգսեանն էլ անմիջապէս փորձ արեց իրականացնել դա: Նրա սփիւռքեան շրջագայութիւնը, որ զանազան մեկնաբանութիւնների առիթ տւեց, նաեւ շատ կողմերով համաշխարհային հանրութեանը ցուցադրեց մէկ ազգ մէկ պետութիւն լինելու հայութեան ձգտումը:
Սփիւռքահայերը բողոքեցին անարդարութեան դէմ, այն խաղերի դէմ, որոնց մէջ ներքաշւում է Հայրենիքը, այն անհիմն փաստարկների դէմ, ըստ որոնց` այդ հայրենիքը պէտք է զարգանայ` որպէս գին վճարելով իր գրեթէ բոլոր կռւանները: Յանուն ինչի՞: Որ Դաւութօղլուն այսօր ասի, թէ չենք կարող, առանց ադրբեջանցի եղբայրների կարծիքի հետ հաշւի նստելու, մի քա՞յլ անել: Աֆերին...
Դեռ ժամանակը չէ՞ դրան ասելու` տղայ ջան, Թուրքիան պէտք է ձգտի ձերբազատւել Ադրբեջանի ազդեցութիւնից: Ո՞վ պիտի ասի, ե՞ս, թէ՞ ՀՀ նախագահը, Պօղո՞սը, թէ՞ Էդւարդ Նալբանդեանը, որ եւրոպաներից տուն չի գալիս: Ե՞րբ պիտի ասեն: Գուցէ խելամիտ մի ժամանակահատւածո՞ւմ: Հայ ազգին յայտարարեցին, որ մինչեւ տարեվերջ Արցախի հետ կապւած ոչ մի թուղթ չի ստորագրւի:
Յայտարարեցին ու իրենց գործը աւարտւած համարեցին: Իսկ 2010-ի յունւարի առաջին կէսի՞ն, երբ ազգովի մի լաւ խմած կլինենք, իսկ փետրւարի 19-ի՞ն, իսկ Օբամայի յաջորդ ապրիլեան ուղերձի նախօրեակի՞ն:
Դեռ ժամանակը չէ՞ դրան ասելու` տղայ ջան, Թուրքիան պէտք է ձգտի ձերբազատւել Ադրբեջանի ազդեցութիւնից: Ո՞վ պիտի ասի, ե՞ս, թէ՞ ՀՀ նախագահը, Պօղո՞սը, թէ՞ Էդւարդ Նալբանդեանը, որ եւրոպաներից տուն չի գալիս: Ե՞րբ պիտի ասեն: Գուցէ խելամիտ մի ժամանակահատւածո՞ւմ: Հայ ազգին յայտարարեցին, որ մինչեւ տարեվերջ Արցախի հետ կապւած ոչ մի թուղթ չի ստորագրւի:
Յայտարարեցին ու իրենց գործը աւարտւած համարեցին: Իսկ 2010-ի յունւարի առաջին կէսի՞ն, երբ ազգովի մի լաւ խմած կլինենք, իսկ փետրւարի 19-ի՞ն, իսկ Օբամայի յաջորդ ապրիլեան ուղերձի նախօրեակի՞ն:
Այդ օրերի՞ն էլ մեզ ոչինչ չի սպառնում: Վերջին հաշւով, թուրքերը շատ մեծ տեղ են տալիս նշանաւոր օրերին հերթական օյինբազութիւնն անելու մեթոդին, եւ մենք դա գիտենք: Ճիշտն ասած` ես բոլորովին չեմ հասկանում, թէ ինչու պէտք է մենք սպասենք Թուրքիայի խորհրդարանի որոշմանը արձանագրութիւնների վաւերացման փուլում: Արձանագրութիւններում ոչ մի տեղ գրւած չէ, որ նախ Թուրքիայի խորհրդարանը պէտք է վաւերացնի, յետոյ` Հայաստանի:
Եթէ սա բանաւոր պայմանաւորւածութիւն է, ապա պէտք է շնորհաւորեմ մեր դիւանագէտներին, իսկ եթէ պարզապէս կապրիզ է, կամակորութիւն մեր կողմից, ուրեմն ստիպւած եմ արձանագրել, որ մինչեւ օրս էլ մերոնք չգիտեն` այս արձանագրութիւնները մեզ համար լա՞ւն են, թէ՞ վատը: Այսինքն` գիտեն, որ վատն են, որ նրանց մէջ նախապայմաններ կան, բայց սպասում են` տեսնելու, թէ, մեզ համար այսքան վատը լինելով հանդէրձ, ընդունելի՞ են Թուրքիայի համար, թէ՞ ոչ:
Իսկ Թուրքիան, ինչպէս տեսնում ենք, չի շտապում բաւարարել մեր իշխանութիւնների հետաքրքրութիւնը: Դաւութօղլուն արդէն խօսում է այն մասին, որ Թուրքիայի խորհրդարանը քաղաքականապէս, իսկ որ աւելի կարեւոր է` հոգեբանօրէն պատրաստ չէ վաւերացնելու հայ-թուրքական արձանագրութիւնները:
Եթէ սա բանաւոր պայմանաւորւածութիւն է, ապա պէտք է շնորհաւորեմ մեր դիւանագէտներին, իսկ եթէ պարզապէս կապրիզ է, կամակորութիւն մեր կողմից, ուրեմն ստիպւած եմ արձանագրել, որ մինչեւ օրս էլ մերոնք չգիտեն` այս արձանագրութիւնները մեզ համար լա՞ւն են, թէ՞ վատը: Այսինքն` գիտեն, որ վատն են, որ նրանց մէջ նախապայմաններ կան, բայց սպասում են` տեսնելու, թէ, մեզ համար այսքան վատը լինելով հանդէրձ, ընդունելի՞ են Թուրքիայի համար, թէ՞ ոչ:
Իսկ Թուրքիան, ինչպէս տեսնում ենք, չի շտապում բաւարարել մեր իշխանութիւնների հետաքրքրութիւնը: Դաւութօղլուն արդէն խօսում է այն մասին, որ Թուրքիայի խորհրդարանը քաղաքականապէս, իսկ որ աւելի կարեւոր է` հոգեբանօրէն պատրաստ չէ վաւերացնելու հայ-թուրքական արձանագրութիւնները:
Ասել է թէ` թուրք օրէնսդիրները հիմա այն նոյն հոգեկան տւայտանքների մէջ են, ինչ որ Էդւարդ Նալբանդեանը Ցիւրիխում, ասել է թէ` սփրթնած են եւ ձեռքները չի գնում քւէարկելու ադրբեջանցի եղբայրների դէմ: Ես կառաջարկէի հոգեբանութեան մասնագէտներ ուղարկել Թուրքիայի խորհրդարան` Վազգէն Մանուկեանին, Խոսրով Յարությունեանին, Էդւարդ Շարմազանովին եւ, իհարկէ, Գալուստ Սահակեանին: Բաւական է նրանք Մեջլիսում յայտարարեն, որ Սերժ Սարգսեանն ասել է` նախապայմաններ չկան, եւ թուրք երեսփոխանների հոգեբանական խնդիրներն անմիջապէս կը վերանան:
Միայն չգիտեմ, թէ ինչ պէտք է անենք Դաւութօղլուի յայտարարութեան երկրորդ մասի հետ, որ մօտաւորապէս այսպէս է հնչում. «Դրա համար (որպէսզի խորհրդարանը հոգեբանօրէն պատրաստ լինի վաւերացնելու արձանագրութիւնները.- Է.Ա.) անհրաժեշտ է, որ առաջընթաց լինի խաղաղ բանակցութիւններում, որովհետեւ ադրբեջանական հողերի օկուպացիան (բռնագրաւումը) դարձել է Թուրքիայի խնդիրը»: Տեղ հասանք վերջապէս: Դէ ասա, էլի, այ մարդ, էլ ի՞նչ ես ծամում: Ապրիլի 23-ին չէի՞ր կարող ասել, Ս. Սարգսեանի սփիւռքեան այցից առաջ կամ Ցիւրիխում գոնէ:
Մեր նախագահի՞ն ինչու տարաք Բուրսա` ֆուտբոլ նայելու: Դու քո խորհրդարանը չէի՞ր ճանաչում, քո վարչապետին, նախագահին, տօ հէնց ինքդ քեզ չէի՞ր ճանաչում, որ մեյդան էք դուրս եկել, թէ` Հայաստանի հետ ուզում ենք յարաբերութիւններ հաստատել: Բա կարելի՞ է այդպէս դաժանօրէն խաբել հարեւան երկրի իշխանութեանը: Բա որ հիմա մեր արտգործնախարարը վեր կենայ ու յայտարարի, թէ Թուրքիան անտանելի է դառնում, ի՞նչ ես անելու:
Միայն չգիտեմ, թէ ինչ պէտք է անենք Դաւութօղլուի յայտարարութեան երկրորդ մասի հետ, որ մօտաւորապէս այսպէս է հնչում. «Դրա համար (որպէսզի խորհրդարանը հոգեբանօրէն պատրաստ լինի վաւերացնելու արձանագրութիւնները.- Է.Ա.) անհրաժեշտ է, որ առաջընթաց լինի խաղաղ բանակցութիւններում, որովհետեւ ադրբեջանական հողերի օկուպացիան (բռնագրաւումը) դարձել է Թուրքիայի խնդիրը»: Տեղ հասանք վերջապէս: Դէ ասա, էլի, այ մարդ, էլ ի՞նչ ես ծամում: Ապրիլի 23-ին չէի՞ր կարող ասել, Ս. Սարգսեանի սփիւռքեան այցից առաջ կամ Ցիւրիխում գոնէ:
Մեր նախագահի՞ն ինչու տարաք Բուրսա` ֆուտբոլ նայելու: Դու քո խորհրդարանը չէի՞ր ճանաչում, քո վարչապետին, նախագահին, տօ հէնց ինքդ քեզ չէի՞ր ճանաչում, որ մեյդան էք դուրս եկել, թէ` Հայաստանի հետ ուզում ենք յարաբերութիւններ հաստատել: Բա կարելի՞ է այդպէս դաժանօրէն խաբել հարեւան երկրի իշխանութեանը: Բա որ հիմա մեր արտգործնախարարը վեր կենայ ու յայտարարի, թէ Թուրքիան անտանելի է դառնում, ի՞նչ ես անելու:
Չէ՞ որ տիկին Քլինթոնը, Լավրովը, Սոլանան էնպէս կը քաշէն ականջներդ, որ կաղկանձդ Անկարայից Բաքու կհասնի: Ադրբեջանական հողերի օկուպացիան ո՞րն է, տօ շան որդի: Սպասիր, Նալբանդեանը գայ Երեւան, յետոյ կխօսենք քեզ հետ: Տես, թէ քո գլուխն ինչ է բերելու: Ասել ենք, չէ՞, դիպկորպուս ունենք` աշխարհը չունի:
Էդիկ ԱՆԴՐԷԱՍԵԱՆ
Posts
0 Պատգամ:
Post a Comment