ԱՅՍՕՐ ՀԻՒԱՆԴ ՍԿԱՈՒՏԸ ՕԳՆՈՒԹԵԱՆ ԿՈՉ Է
ՈՒՂՂՈՒՄ...
ՄԵԶ ԲՈԼՈՐԻՍ...
Երբ մտաբերում եմ, որ արդէն հասնում եմ 54 տարեկանի սահմաններին, մի տեսակ անծանօթ զգացում է պատում միտքս ու երանի եմ տալիս այն տարիներին երբ մօտենում էի 44 տարեկանին, եւ... այսպէս երբ նոյն տարիքում փափագում էի որ լինէի՝ 34 տարեկան...եւ այսպէս շարունակ...
Երկարակեցութիւնն ու մահից փախչելը, մարդու բնազդից անբաժան յատկութիւն է, ու մարդ արարածը մարդկային ամբողջ պատմութեան ընթացքում ոգի ի բռին պայքարել է յանուն երկարակեցութեան ու անընդհատ ելքեր է որոնել անխուսափելի մահից փախչելու համար։ Ապրել... կարեւոր չի թէ՝ ի՞նչ պայմաններում եւ առողջական ի՞նչ կարգավիճակով. Միայն ապրել...
Բնական բնազդից ելնելով՝ խոր ծերութեանը հասած մարդն էլ սարսափում է մահից ու ցանկանում է գէթ մէկ վարկեան աւել ապրել՝ նոյնիսկ առողջական ամենավատ ու տաժանակիր պայմաններում...
Մարդու երկարակեցութեան տենչը ագահութիւն չի՛, դա բնական ցանկութիւն է, նոյնիսկ ինձ նմանւող ու իմ պայմաններում գտնւած անհատների համար որոնք «իշխանաւորներ»ի կողմից կատարեալ բոյկոտի ենթարկւելով իրենց գրեթէ «անգործածելի» են համարում... (մինչ իրենք էլ գիտեն, որ ձախողութեան է մատնւել իրենց գրած ու գործադրած սցենարը եւ ապարդիւն «ջանք»երը...)։
Դրանցից բացի, մտքով առողջ մարդը յոյսով է ապրում, բայց այն պարագային էլ, երբ մարդ չգիտի մէկ ժամ յետոյ ի՞նչ է պատահելու իրեն, դարձեալ ցանկութիւն ունի երկու ժամ եւս աւել ապրի տեսնելու համար թէ՝ ինչեր են պատահելու յառաջիկայ մէկ ժամւայ ընթացքում...յոյս է, եւ յոյսը՝ լոյս...
+++
Մարդիկ ըստ իրենց ֆիզիկին ու ապրելակերպին եւ կամ ճակատագրի, ապրում են 88, 76, 69, 55, 47, 35, եւ կամ դեռ շատ երիտասարդ, պատանի ու անչափահաս՝ 25, 21, 14, 15, եւ դեռ աւելի քիչ տարիներ։
Երբեմն մահն անխուսափելի է տարբեր պատճառներով, իսկ երբեմն էլ հնարաւոր է կանխել դեռահաս մահը։ Իսկ երբ դեռահաս մահը վրայ է հասնում լոկ նիւթական պատճառներով, ահա վիշտը դառնում է ահաւոր անտանելի, անմխիթարելի, եւ դառնում է այնքան ահարկու հարւած՝ որի մեղքը բարդւում է իւրաքանչիւր ծանօթ կամ անծանօթի ուսերին, նոյնիսկ առանց պատճառի...
Մարդկային զգացմունքները ընդհանրապէս չեն ունենում խղճի ու մարդկութեան փոխըմբռնման կամ ճանաչողական սահմաններ ու խոչընդոտներ։ Այսպիսի պահերին, երբ մի մարդու կեանքը, եւ այս պարագային մի 16 ամեայ երիտասարդ–պատանու կեանքն է շաղկապւած համայնքի կամ նոյնիսկ ողջ սփիւռքի առատաձեռնութեան ու մեծահոգութեան հետ, բոլորս ենք մեր ուսերին առնում դրան կենսատու ձեռքեր հասցնելու պարտականութիւնը։
Եւ այս մարդասիրական գործընթացում իւրաքանչիւրս իրեն յանձնառու եւ պատասխանատու է զգում՝ իրեն տեղաւորելով այդ պատանու ծնողների ու պարագաների դերի մէջ, որի կեանքը կախւած է լումաների...
Եւ այս մարդասիրական գործընթացում իւրաքանչիւրս իրեն յանձնառու եւ պատասխանատու է զգում՝ իրեն տեղաւորելով այդ պատանու ծնողների ու պարագաների դերի մէջ, որի կեանքը կախւած է լումաների...
+++
Մեր համայնքի միութիւններից մէկի 16 ամեայ անդամ–սկաուտը, որ տանջւում է ուղեղային ծար հիւանդութիւնից, իր սկաուտական բարի գործերից բացի նաեւ բացակայելու է կեանքի ասպարէզից... եթէ չհասնեն օգնական ձեռքեր...Այդ սկաուտը, որ տարիներ շարունակ ուխտել է այսպէս.–
Երդւում եմ պատւովս,
Հաւտարիմ լինել Աստծուն,
Ազգին եւ Հայրենիքին,
Միշտ օգնել ուրիշներին,
Եւ գործել իբրեւ պարտականութեանս գիտակից Արի,
Եւ վեհանձն մարդ՝
Հնազանդւելով Հայ սկաուտի դաւանանքներին։.
......................................
Նա, այս պատանի սկաուտը, այս անգամ ինքն է օժանդակ ձեռքեր որոնում բոլոր նրանց միջից, որոնք դեռ իրենց խղճի անկիւններում կարելի է գտնել մարդասիրութեան վեհ հասկացողութիւն, գնահատելու գիտակցութիւն, եւ մարդ փրկելու տենչանք...
Օգնենք, իւրաքանչիւրս՝ իր կարողութեան ու հնարաւորութեան սահմաններում, որպէսզի այս կայտառ պատանին դեռ արեւներ շօշափի, դեռ արշալոյսներ գրկի, ու դեռ գրկաբաց դիմաւորի՝ Ձեր մեծահոգութեան շնորհիւ իր առջեւ բացւող կեանքին...Նա էլ յոյս ունի տեսնել իր 26, 36, 46, եւ գուցէ 96–րդ տարեդարձները...
Թող անկատար չմնայ այս բնական ու տարրական փափագը՝ Ձեր օժանդակութեամբ
... Նրա տւեալները պահւում են մեզ մօտ։
ՁԵՐԴ՝
ՎԱՐԴԱՆ
Posts
0 Պատգամ:
Post a Comment