Հ. Յ. ԴԱՇՆԱԿՑՈՒԹԵԱՆ
ՅԱՅՏԱՐԱՐՈՒԹԻՒՆԸ
Սիրելի՛’ հայրենակիցներ,
2010 թ. յունւարի 12-ին ՀՀ Սահմանադրական դատարանը քննութեան առաւ հայ-թուրքական յարաբերութիւնների կարգաւորման արձանագրութիւններով Հայաստանի ստանձնած պարտաւորութիւնների ՀՀ Սահմանադրութեանը համապատասխանութեան հարցը:
Այսպիսով մեկնարկեց մեր ազգային-պետական շահերը վտանգող ՀՀ Սահմանադրութեամբ ամրագրւած Հայոց պետականութեան հիմնարար սկզբունքներին եւ համազգային նպատակներին հակասող դրոյթներ ներառող արձանագրութիւնների վաւերացման ներպետական ընթացակարգը:
Հ. Յ. Դաշնակցութեան համար ի սկզբանէ անընդունելի էր արձանագրութիւններում թուրքական կողմի երեք նախապայմանների իրականացմանը ծառայող նախադրեալների առկայութիւնը, որոնց նպատակն էր ձախողեցնել Հայոց Ցեղասպանութեան միջազգայնօրէն ճանաչման գործընթացը, ձեւաւորել Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջեւ գործող սահմանն ամրագրող իրաւական հիմքերը, փոխկապակցելով Հայաստանի եւ Թուրքիայի յարաբերութիւնների ու Ղարաբաղեան հակամարտութեան կարգաւորման գործընթացները՝ հասնել հիմնահարցի՝ Ադրբեջանին ձեռնտու լուծման:
Մենք համոզւած էինք եւ ենք, որ ՀՀ Սահմանադրական դատարանը, հանգամանօրէն վերլուծելով գործին առնչւող բոլոր փաստական հանգամանքները, բաւարար հիմք ունէր Հայաստանի կողմից այս արձանագրութիւններով ստանձնւող պարտաւորութիւնները ճանաչել ՀՀ Սահմանադրութեանը չհամապատասխանող:Ցաւօք՝ դա տեղի չունեցաւ:
Այդուհանդերձ՝ մենք գտնում ենք, որ ե՛ւ Հայաստանում, ե՛ւ Սփիւռքում ազգային-պետական շահերը վտանգող արձանագրութիւնների դէմ ծաւալւած ընդւզումը օր օրի տալիս է իր դրական արդիւնքը:Առաջին փաստն այն է, որ Սահմանադրական դատարանի որոշումը նոյնպէս ապացուցում է՝ այս արձանագրութիւնները ՀՀ արտաքին գործերի նախարարի վատ աշխատանքի արդիւնքն են:
Յաջորդը՝ Սահմանադրական դատարանը իր արտայայտած իրաւական դիրքորոշումների մէջ արձանագրութիւնների առարկայ է ամրագրել բացառապէս դիւանագիտական յարաբերութիւնների հաստատումը եւ ընդհանուր՝ փաստացի սահմանի բացումը: Դրանից բացի՝ Սահմանադրական դատարանն անդրադարձել է առկայ հիմնական մտահոգութիւններին եւ բաւարար հիմքեր է ստեղծել Հայաստանի Հանրապետութեան կողմից համապատասխան վերապահումներ կատարելու համար:
Մասնաւորապէս, Սահմանադրական դատարանը ամրագրել է, որ այս արձանագրութիւններն ունեն բացառապէս երկկողմանի միջպետական բնոյթ եւ Հայաստանի Հանրապետութիւնը չի կարող ստանձնել երրորդ երկրին վերաբերող որեւէ պարտաւորութիւն: Սա՝ Արցախի հարցով:Հայոց Ցեղասպանութեանն առնչւող Հայաստանի կողմից ստանձնւելիք որեւէ պարտաւորութիւն չի կարող հակասել ՀՀ Սահմանադրութեան նախաբանի դրոյթներին եւ Հայաստանի Անկախութեան հռչակագրի 11-րդ կէտի պահանջներին:
Այսինքն՝ Հայաստանի Հանրապետութիւնը սատար է կանգնում 1915 թւականին Օսմանեան Թուրքիայում եւ Արեւմտեան Հայաստանում Հայոց Ցեղասպանութեան միջազգայնօրէն ճանաչման գործին:Հայաստանի եւ Թուրքիայի միջպետական սահմանների իրաւական ամրագրումը այս արձանագրութիւններով չի կարող տեղի ունենալ: Սահմանների հարցը բաց է մնում:
Այն կարող է լուծւել բացառապէս ՀՀ Սահմանադրութեամբ եւ օրէնքներով նախատեսւած՝ հետագայում քննարկւելիք առանձին միջպետական պայմանագրի միջոցով:
Հ. Յ. Դաշնակցութիւնը, կարեւորելով այս իրաւական գնահատականները, հաստատում է, որ դրանք կարող են լիարժէքօրէն չէզոքացնել առկայ վտանգները, եթէ վաւերացման փուլում Սահմանադրական դատարանի այս որոշման ուժով, միջազգային իրաւունքին համապատասխան, վերածւեն արձանագրութիւնների անբաժան մասը կազմող վերապահումների:
Սիրելի՛ հայրենակիցներ,
մենք կարող ենք եւ իրաւունք ունենք Սահմանադրական դատարանի այս որոշումը մեր համահայկական պայքարի, այդ պայքարին միացած քաղաքական եւ հասարակական կազմակերպութիւնների, մեր ամբողջ ժողովրդի որոշակի ձեռքբերումը համարել:Բայց, հիմնական պայքարը առջեւում է:
Բազմապատկելով ընդհանուր ջանքերը՝ մենք պէտք է ՀՀ իշխանութիւններին մղենք ու պարտադրենք ամբողջացնել ու տրամաբանական աւարտին հասցնել գործընթացը:Մեր վերջնական նպատակն է հայ-թուրքական յարաբերութիւնները կարգաւորել այնպէս, որ չվտանգւեն մեր ազգային-պետական շահերը, եւ չզիջւեն մեր եւ մեր սերունդների արդարացի իրաւունքները:
ՀԱՅ ՅԵՂԱՓՈԽԱԿԱՆ ԴԱՇՆԱԿՑՈՒԹԻՒՆ
12 յունւարի 2010 թ.
Posts
0 Պատգամ:
Post a Comment