Կանտեսւի՞ կրկին ժողովրդի ձայնը...
Հայաստանի եւ Թուրքիայի արտգործնախարարների միջոցով Ցիւրիխում 2009-ի հոկտ. 10-ին ստորագրւած հայ-թուրքական տխրահռչակ արձանագրութիւնները նախահաստատման փուլում են գտնւում, երբ ս. թ. յունւարի 12-ին ՀՀ Սահմանադրական դատարանը, իր հերթին, պէտք է քննարկի տւեալ արձանագրութիւնները՝ պարզելու, թէ արդեօք դրանք համահո՞ւնչ են ՀՀ Սահմանադրական օրէնքներին կամ՝ ոչ:
Ինչպէս ժամանակին նոյնինքն ՀՀ նախագահն էր ընդգծել՝ «Նախաստորագրութիւնից՝ ստորագրութիւն, ստորագրութիւնից՝ վաւերացում» գործընթացի մասին եւ յայտարարել, որ «Եթէ թուրքական կողմը ձգձգի վաւերացումը, Հայաստանը կը դիմի միջազգային-իրաւական քայլերի...», այսօր, սակայն, ներկայիս հաստատման-վաւերացման փուլում, ինչպէս նախորդ փուլը, չի թւում, թէ փոփոխութեան կենթարկւի Հայաստանի իշխանութիւնների որդեգրած արտաքին քաղաքականութեան ուղեգիծը:
Լաւագոյն դէպքում՝ ՀՀ իշխանութիւնները, ինչպէս «ֆուտբոլային քաղաքականութեան» հէնց սկզբնական փուլի ընթացքում, միայն ու միայն ձգտում են յաչս արտաքին դերակատարների՝ դեւիդենտներ շահել (լեգիտիմութեան անլիարժէքութեան բարդոյթից խոյս տալու համար)՝ «հաշտարարի» համբաւ վաստակելու կամ ֆուտբոլային բառապաշարով ասած՝ «ֆէյր փլէյ»-ի (ազնիւ խաղ) տիտղոսին արժանանալու մտօք:
Նման դիւանագիտութիւնը, այն էլ Թուրքիայի պէս «ազնիւ» մրցակցի նկատմամբ, մեղմ ասած՝ անհեթեթութիւն է, յատկապէս երբ նման խաղի նախաձեռնութիւնը, այսօր, ամբողջովին վերապահւած է թուրքական կողմին: Չէ՞ որ դեռեւս նախաստորագրման փուլից ի վեր վերջինս միայն ու միայն «խաղում է» նախապայմանների մարտավարութեամբ:
Իսկ Հայաստանի դիւանագիտական ողջ համակարգը մշտապէս յամառելով մերժել նախապայմանների առկայութիւնը՝ միայն ու միայն կառչած է մնում նոյն արձանագրութիւններում ամրագրւած «ողջամիտ ժամկէտ»-ում դրանք վաւերացնելու մարտավարութեանը, ամենեւին էլ փոյթ չդարձնելով, որ նոյն «ողջամիտ ժամկէտ»-ը Թուրքիայի կողմից հնարաւոր է երկարի ամիսներով ու տարիներով...
Գալով յունւարի 12-ի ՀՀ Սահմանադրական դատարանի քննարկումներին, պէտք է փաստել, որ ոչ մի հիմք չկայ, որպէսզի պետական այդ կարեւոր ինստիտուտը զերծ մնայ մինչայս կիրառած իշխանական միւս թեւերի կողմնորոշումներից ու յատկապէս հաշւի կառնի թէ՛ Հայաստանում, եւ թէ՛ Սփիւռքում կրկին բարձրացւած ազգային ու ժողովրդային մեծամասնութեան «Ոչ»-ի տրամադրութիւնները:
Ահաւասիկ, նոյնինքն ՀՀ Սահմանադրական դատարանի «ցկեանս» նախագահ Գագիկ Յարութիւնեանը ուղեկցում էր ՀՀ նախագահ Ս. Սարգսեանին սփիւռքեան գաղթօջախներ՝ մինչ ստորագրում շրջագայութիւններին, եւ ինքն էլ իր հերթին փորձել է «մտահոգ սփիւռքահայերին» համոզել, որ արձանագրութիւններում ոչ մի վտանգ չի պարունակում ո՛չ ՀՀ-ի անկախութեանը, ո՛չ Արցախեան հիմնախնդրին ու ո՛չ էլ՝ հայոց պահանջատիրութեանն ու Հայոց Ցեղասպանութեան միջազգային ճանաչման գործընթացին...
Այնպէս որ՝ այժմւանից պարզորոշ է, թէ ՀՀ Սահմանադրական դատարանը եւս «ողջամիտ ժամկէտը» կը յարգի ու իր կողմից անվերապահօրէն վաւերացրւած արձանագրութիւնները վերջնական հաստատման համար կը փոխանցի ՀՀ Ազգ. ժողովին. ժողով, որի նախաձեռնութիւնն էլ այս հիմնահարցում լոկ այն է, որ սպասի Թուրքական մեջլիսի նախաձեռնութեանը, ապա՝ արձագանգի դրան՝ տւեալ պահից ու իրադրութիւնից ելնելով:
Posts
0 Պատգամ:
Post a Comment